Torki - wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Medyka. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego. Miejscowość z tzw. klucza medyckiego (podwójnej grupy wiosek po obu stronach Sanu) - jednego z sześciu na jakie dzieliły się dobra starostwa przemyskiego (XVI w.). Mieszkańcy Torek trudnili się wyrębem drzew z lasów medyckich oraz pełnili dozór nad stadniną królewską w Medyce. Później Torki weszły w skład medyckich dóbr Pawlikowskich. Warto zanotować, że w XVI w. wśród kilku z zarejestrowanych pastwisk na terenie Medyki dwa z nich znajdowały się w Torkach (funkcjonują tu nadal). Wieś Torki wsławiła się w XVII w walką z feudalnym uciskiem, prowadzoną przez miejscowych chłopów z dzierżawcami królewszczyzny Potockim i stolnikiem przemyskim Samuelem Trojeckim. Na cześć zniesienia pańszczyzny wzniesiono na skraju wsi kapliczkę, która stoi tu do dziś.
W XVII w.w Torkach istniał skład solny, stąd dokonywano spławu soli do miejscowości położonych nad rzeką.
We wsi zachowała się murowana cerkiew greckokatolicka z 1929 r. (Budowę rozpoczęto w 1926 r. według projektu Lwa Lewińskiego, zakończono w 1933r.). Została ona postawiona na miejscu starej, drewnianej świątyni z 1671r. noszącej ślady najazdu tatarskiego. Zbudowana jest na planie krzyża z kopułą na ośmiobocznym bębnie nad skrzyżowaniem naw.
W 1553 roku Zygmunt August nadał parafii przywilej, który był potwierdzany przez jego następców (8 VII 1672 – nadanie Michała Korybuta; 3 VII 1691 – nadanie Jana III Sobieskiego). W 1785 roku w parafii zamieszkiwało 780 greckokatolików, 62 rzymskokatolików i 18 Żydów, natomiast w roku 1938 w Torkach żyło 1 294 grekokatolików, 4 rzymskokatolików i 14 osób wyznania mojżeszowego. II wojna światowa i wydarzenia powojenne zadecydowały o likwidacji Kościoła greckokatolickiego w Polsce i diecezji obrządku greckokatolickiego w Przemyślu. W wyniku przesiedleń i migracji wiele parafii zostało wyludnionych, a cerkwie przejęte przez państwo w większości popadły w ruinę bądź zostały zniszczone.Cerkiew cały czas była dostępna dla wiernych, odprawiano w niej nabożeństwa, po 1945 r. w obrządku rzymskokatolickim.
W 1977roku świątynia została oficjalnie przekazana w użytkowanie jako kościół rzymskokatolicki. Zabytkowa, drewniana dzwonnica z XVII w. przeniesiona została do Chotyńca i ustawiona przy tamtejszej cerkwi. Zapraszamy do obejrzenia zdjęć
Odsłony: 2446